Машыны фарамі падміргваюць мне,
Вітрыны крамы ўсміхаюцца: "Ха-ха-ха-ха-ха!".
А я ярчэй за сонца, я на скакуне.
І нават вецер у вушы падабаецца.
А проста матылькі ў жываце маім заспявалі,
Быццам сон, вочы самі ўсё сказалі.
Матылькі свет крыламі перавярнулі.
Камусьці стрэлы Амура, а мне адразу кулі.
Нафантазірую сюжэты для жыцця,
Пакуль натхненне затрымалася
Я давяду цябе да кропкі забыцця,
Каб няўпэўненасць зусім схавалася.